Η αποδοτικότητα μιας χοιροτροφικής εκμετάλλευσης επηρεάζεται άμεσα από ακόλουθους παράγοντες
| - | Κόστος διατροφής |
| - | Γενετική αξία ζώων |
| - | Κτηνιατρική υγεία της μονάδος |
| - | Μικροκλίμα (θερμοκρασία, εξαερισμός κλπ) |
| - | Τιμή πώλησης κρέατος |
Από τους ανωτέρω παράγοντες η διατροφή, δηλαδή η αποτελεσματικότητα της καθώς και το κόστος της αντιπροσωπεύει το 60 έως 70% του συνολικού λειτουργικού κόστους. Την καθιστά την πιο σημαντική παράμετρο στην συνολική εκμετάλλευση.
Είναι προφανές ότι μια κακή διατροφική λύση μπορεί να φαντάζει οικονομική, στο τέλος όμως ένεκα των άσχημων αποδόσεων των ζώων την καθιστά αντιοικονομική. Στο ίδιο οικονομικό αποτέλεσμα οδηγεί και η χρήση πολύ υψηλής ποιότητας σιτηρεσίων με ακριβές προστιθέμενες ουσίες οι οποίες έχουν μικρό ρόλο στη βελτίωση της παραγωγής.
Για να επιτευχθεί μια κερδοφόρα παραγωγή, πρέπει να κατανοηθεί πλήρως ο ρόλος των διάφορων θρεπτικών ουσιών και τη σημασία τους στον οργανισμό.
Τα παλαιότερα χρόνια ήταν δεδομένη η χρήση ιχθυαλεύρων στη διατροφή των νεαρών χοιριδίων, όπως επίσης και η χρήση χοιρινού πλάσματος καθώς οι αναφερόμενες στο παράδειγμα α’ ύλες πρόσδιδαν θεαματικά αποτελέσματα στην αύξηση βάρους των νεαρών χοίρων.
Σήμερα, έχοντας κατανοήσει πλήρως τις διατροφικές ανάγκες των χοιριδίων, έχουμε αντικαταστήσει πλήρως τη χρήση αυτών των ακριβών πρώτων υλών με άλλες πιο οικονομικές λύσεις, με εξ ίσου πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά βεβαίως με χαμηλότερο κόστος.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η απόδοση της μέγιστης προσοχής στην ανάπτυξη των νεαρών χοιριδίων είναι σημαντική για ολόκληρο τον κύκλο παραγωγής.
Στην ηλικία αυτή (γέννηση έως 80 ημέρες) επισυμβαίνουν όλες οι σημαντικές αλλαγές στη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος του χοίρου.
Η θεωρητικά μέγιστη απόδοση και ανάπτυξη ενός ζώου βασίζεται στο γενετικό του δυναμικό, το οποίο όμως για να εκφραστεί απαιτεί την πλήρη ικανοποίηση των θρεπτικών αναγκών στις διάφορες φάσεις ανάπτυξης και πάχυνσης (Nutrigenomics) του ζώου.
Οι χοίροι σε αντιδιαστολή με άλλα θηλαστικά, δεν εμφανίζουν το φαινόμενο της αντισταθμιστικής ανάπτυξης, δηλαδή μετά από μια περίοδο περιορισμού (αρρώστιες, κακή διατροφή, άσχημο μικροκλίμα κλπ), ο χοίρος δεν μπορεί να αντισταθμίσει την συντελεσθείσα απώλεια κατά την περίοδο του περιορισμού, το δε τελικό σφάγιο και το επιδιωκόμενο βάρος σφαγής θα είναι κατώτερης ποιότητας και θα είναι επιβαρυμένο χρονικά.
Το ταχέως αναπτυσσόμενο χοιρίδιο θα είναι επίσης ένα υγιές χοιρίδιο, επειδή το ανοσοποιητικό του σύστημα ενισχύεται από την ταχεία ανάπτυξη.
Πάντοτε υπό την προϋπόθεση μιας χαμηλής έως μέτριας επιβάρυνσης από υποκλινικές ασθένειες, η βελτιωμένη διατροφή οδηγεί σε μια optimum ανοσολογική κατάσταση με επακόλουθο μια πλήρη έκφραση της βιολογικής του ορμής, ορμή που συνεχίζεται και στο στάδιο της τελικής πάχυνσης.